Opadające powieki to dolegliwość, której konsekwencje mogą być rozpatrywane zarówno w estetycznym jak i zdrowotnym aspekcie. Zjawisko to występuje dodatkowo bez względu na płeć i w zależności od podłoża dotyka zarówno dorosłych pacjentów, jak i dzieci. W określonych przypadkach, jedną z najskuteczniejszych metod korygowania problemu opadającej powieki jest blefaroplastyka. Jakie aspekty kwalifikują pacjenta do takiego zabiegu? Kiedy chirurgiczna plastyka opadających powiek nie może znaleźć zastosowania? Jakie są alternatywne metody redukujące zjawisko opadającej powieki?

Opadanie powieki – kiedy mówimy o tej dolegliwości?

Zdarza się, że niektóre osoby diagnozują u siebie “opadającą powiekę” i szukają na początku nieinwazyjnych sposobów, aby ją skorygować. Chodzi tu oczywiście o tricki makijażowe, czy wdrożenie bardziej intensywnej pielęgnacji, która miałaby ujędrnić i uelastycznić wiotką skórę powiek. Niestety, jeżeli pierwotna diagnoza była trafna, to wraz z wiekiem problem opadających powiek będzie się prawdopodobnie pogłębiał i być może wymagał profesjonalnej korekty. W jaki jednak sposób rozpoznać, czy w przypadku danej osoby możemy mówić o zjawisku opadającej powieki? Oczywiście najlepiej skonsultować ten fakt ze specjalistą, jednak w większości przypadków ta specyficzna budowa oka jest dość charakterystyczna i łatwa do zdiagnozowania.

Opadająca powieka to stan, w którym fałd skórny znajdujący się pod łukiem brwiowym nachodzi przy otwartym oku na ruchomą część powieki, a w zaawansowanych przypadkach przysłania także część gałki ocznej. O nieprawidłowościach w zakresie nadmiaru tkanki skórnej mówi się także w odniesieniu do dolnych powiek. Zjawisko opadającej powieki może natomiast dotyczyć zarówno jednego, jak i obojga oczu i pojawia się bez względu na płeć pacjenta. Postępowanie terapeutyczne w przypadku zdiagnozowania u pacjenta zjawiska opadającej powieki uzależnione jest od wielu czynników. Należy do nich między innymi stopień zaawansowania tej przypadłości, jej wpływ na zdrowie pacjenta, przeciwwskazania do zastosowania określonej metody leczenia oraz przede wszystkim podłoże występowania opadającej powieki.

Przyczyny opadających powiek – co trzeba wiedzieć?

Najczęściej występującą przyczyną zjawiska opadającej powieki jest postępujący wraz z wiekiem proces starzenia się, a co za tym idzie również wiotczenia skóry. Skóra powiek jest niezwykle cienka, delikatna i dysponuje minimalną ilością tkanki podskórnej, co sprawia, że konsekwencje upływającego czasu są w tych okolicach zdecydowanie szybciej zauważalne niż ma to miejsce w innych partiach twarzy czy ciała. Nie oznacza to bynajmniej, że na konsultację celem ewentualnej korekty tej przypadłości zgłaszają się jedynie te osoby, które borykają się ze skórą powiek zwiotczałą na skutek naturalnego procesu starzenia. Okazuje się bowiem, że przyczyny opadania powiek mogą być bardzo zróżnicowane i niepowiązane w żaden sposób z wiekiem pacjenta. Należą do nich między innymi:

• czynniki genetyczne – determinują one określoną budowę oka pacjenta lub/i występowanie predyspozycji do pogłębiania się zjawiska opadającej powieki wraz z wiekiem;
• uszkodzenie nerwu twarzowego, okołoruchowego – opadająca powieka jest częstą konsekwencją przebytego udaru bądź urazu nerwu bezpośrednio lub pośrednio powiązanego z funkcjonowaniem mięśni w okolicach oczu;
• porażenie mięśni, których zadaniem jest poruszanie gałkami ocznymi;
• uszkodzenia neurologiczne w strukturze mózgu;
• konsekwencje chorób nowotworowych;
• postępująca cukrzyca;
• urazy mechaniczne będące następstwem wypadku lub źle przeprowadzonych zabiegów chirurgicznych.

Zazwyczaj najskuteczniejszą metodą korekty opadającej powieki zarówno w jej estetycznym, jak i zdrowotnym wymiarze, jest chirurgiczna plastyka powiek. W nawiązaniu do wymienionych wyżej możliwych przyczyn występowania zjawiska opadającej powieki należy jednak podkreślić, że zabieg ten można wykonać jedynie w określonych przypadkach. Diagnoza podłoża problemu opadającej powieki może wykluczać zastosowanie blefaroplastyki w terapii tej dolegliwości.

Blefaroplastyka – jakie są wskazania do tego zabiegu?

Zabieg chirurgicznej plastyki powiek – blefaroplastyki, pozwala skutecznie zredukować nadmiar wiotkiej skóry, który może stwarzać dla pacjenta zarówno dyskomfort estetyczny, jak i stanowić zagrożenia dla zdrowia jego narządu wzroku. Blefaroplastyka polega na chirurgicznym usunięciu nadmiaru skóry poprzez wykonanie nacięć w naturalnych załamaniach powiek. Kwalifikację do zabiegu blefaroplastyki przeprowadza chirurg plastyczny lub okulista na podstawie szczegółowego wywiadu z pacjentem oraz wyników zleconych mu badań, takich jak morfologia ogólna, oznaczenie poziomu cukru we krwi, przeciwciał anty HCV, kontroli funkcjonowania układu krzepnięcia oraz analizy pod kątem obecności wirusa HIV. Najczęściej występującymi wskazaniami do wykonania zabiegu blefaroplastyki są między innymi:

• występowanie ptozy (zjawiska opadającej powieki);
• pogłębianie się wady wzroku, którego możliwą przyczyną jest ograniczenie pola widzenia u pacjenta;
• wady mięśnia okrężnego oka bądź stwierdzona przepuklina tłuszczowa;
• niewydolność mięśnia dźwigacza odpowiedzialnego za podnoszenie powieki górnej;
• asymetria w kształcie oprawy oczu;
• dążenie do odmłodzenia okolic oczu;
• zredukowanie cieni i worków pod oczami.

Postępowanie po zabiegu blefaroplastyki – o czym pamiętać?

Zabieg blefaroplastyki w Klinice Anti-Aging wykonywany jest za pomocą certyfikowanego urządzenia Loktal, dzięki czemu rany pozabiegowe goją się zdecydowanie szybciej, a widoczność blizn jest istotnie zminimalizowana. Pomimo innowacyjności stosowanych rozwiązań, należy jednak pamiętać, że plastyka powiek to procedura chirurgiczna wykonywana w znieczuleniu miejscowym i wymaga ona od pacjenta określonego postępowania pozabiegowego. Jest to niezwykle ważne zarówno w kontekście zachowania właściwej higieny ran, przyspieszenia tempa ich gojenia, a także zminimalizowania ryzyka powstania widocznych blizn.

Po zabiegu chirurgicznej plastyki powiek zaleca się zatem stosowanie zimnych kompresów na okolice oczu oraz aplikowanie przepisanych przez chirurga lub okulistę specjalistycznych kropel do oczu. Trzeba także pamiętać, że przez około 7 dni (lepiej dłużej niż krócej) po zabiegu nie wolno wykonywać makijażu oczu ani nosić soczewek kontaktowych. Zazwyczaj po tygodniu od wykonania blefaroplastyki pacjent poddawany jest usunięciu szwów. Mając jednak na względzie przebyty zabieg warto profilaktycznie unikać ekspozycji słonecznej oraz przez pewien czas nie podejmować innych aktywności mogących pobudzać pracę naczyń krwionośnych znajdujących się w okolicy oczu.

Inne metody korygowania opadającej powieki – co zamiast plastyki?

W określonych przypadkach wykonanie chirurgicznej plastyki powiek nie jest możliwe. W innych natomiast zadowalające efekty mogą dać mniej inwazyjne metody korygowania opadającej powieki. Jedną z nich jest lifting powiek Plasmą IQ. Główną zaletą tego zabiegu jest jego precyzja oraz pobudzanie skóry do naturalnych procesów syntezy kolagenu i elastyny. Dzieje się to w procesie gojenia wykonanych uprzednio na skórze kilkuset drobnych mikrouszkodzeń termicznych. Efektem zabiegu jest dodatkowo odmłodzenie okolic oczu, a sama procedura jest prawie nieodczuwalna dla pacjenta.

Inną metodą korygowania opadających powiek jest lifting brwi nićmi PDO. Biokompatybilny i bioabsorbowalny polidioksanon, z którego wykonane są nici od lat wykorzystywany jest w różnych gałęziach medycyny. Efektem zabiegu nićmi PDO są podniesione powieki i wymodelowane łuki brwiowe oraz stopniowe odmłodzenie skóry w okolicach oczu. Polidioksanon stymuluje bowiem tkanki do syntezy włókien kolagenowych i elastyny. Dobór najlepszej w przypadku konkretnego pacjenta metody korygowania opadającej powieki zawsze leży jednak w kompetencji lekarza, który podejmuje decyzję na podstawie posiadanej wiedzy eksperckiej i doświadczenia.